Met de spotlights op corona hoopten de Vivaldi-partijen de pil van de effectentaks snel en stil door te slikken. Maar door blijvende juridische twijfels en het onrechtstreeks aanspreken van de gewone tak23-belegger dreigt het dossier toch een kiezel in de schoen te worden.
De roep om fiscale rechtvaardigheid leidde in de centrumrechtse regering-Michel vier jaar tot spanningen, juridische ellende en verspild politiek kapitaal. Hoe meer - tussen CD&V aan de ene kant en Open VLD, MR en N-VA aan de andere - gestreden werd over alweer een nieuwe symbooltaks, des te harder klonk de vernietiging door het Grondwettelijk Hof. Iedereen deelde in de brokken. De N-VA wierp zich op als de verdediger van de belegger, maar Johan Van Overtveldt moest als toenmalig minister van Financiën wel telkens de speculatie- en effectentaks uitvoeren en de kritiek slikken als zijn creaties daarna juridisch onderuitgehaald werden.
Alexander De Croo (Open VLD) wilde die fout niet herhalen toen de linkse partijen bij de onderhandelingen over de Vivaldi-coalitie hun eis voor een grotere bijdrage van de sterkste schouders opnieuw op tafel legden. Er moest heel snel een akkoord gevonden worden, de opbrengst moest naar de strijd tegen corona gaan en alleen mensen met meer dan 1 miljoen euro mochten in het vizier komen. De premier wilde die kiezel niet weer jaren in zijn schoen meeslepen.
Effectentaks 2.0
Aanvankelijk leek dat ook te lukken. Tegen alle verwachtingen in kwam minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V) binnen de maand met een herwerkte en zichtbaar verbeterde effectentaks 2.0 op de proppen. Verbazend genoeg maakte het dossier waarover in de vorige legislatuur liters inkt vloeide in coronatijden nog amper iets los. De meerderheidspartijen PS, Ecolo en Groen hielden zich opvallend gedeisd. Alleen de sp.a stribbelde voor de galerij nog een beetje tegen. Vanuit de oppositie kwam de felste fiscale kritiek eerder over de Brusselse stadstol of de koolstoftaks, die er niet eens lijkt te komen.
Ook in de media was er amper beweging. Alleen De Tijd en L’Echo berichtten consequent over de effectentaks. De kranten Het Laatste Nieuws en Le Soir en de tv-journaals besteedden er weinig tot geen aandacht aan. Op de sociale media was de nieuwe effectentaks alleen voer voor discussies tussen fiscalisten, die er dan nog vooral vanuit gingen dat een nieuwe vernietiging door het Grondwettelijk Hof geen evidentie is.
Dreigt het nu toch anders te lopen? Op zijn minst is er sprake van turbulentie bij de landing. Sinds de regering de taks beter onderbouwd heeft om aan de kritiek van de Raad van State tegemoet te komen begonnen fiscalisten die er eerder nog gerust in waren toch twijfelen aan de juridische houdbaarheid. Vooral dat de bijgespijkerde antimisbruikbepaling voer lijkt te worden voor betwistingen tussen banken, beleggers en fiscus kan tot problemen leiden als iemand naar het Grondwettelijk Hof trekt.
Maar ook politiek begint het te stinken. Dat de regering nu ook effectenrekeningen van vennootschappen viseert om discriminatie te vermijden, blijkt als gevolg te hebben dat ook kleinere beleggers met tak23-producten de dupe kunnen worden, zelfs als ze pakweg 10.000 euro hebben uitstaan.
Verzekeringsmaatschappijen verzamelen al die - kleine en grote - beleggingen op hun effectenrekeningen. Als die voortaan een belasting van 0,15 procent moeten betalen, spreekt het voor zich dat ze die gaan doorrekenen. Daarmee komen de liberalen en de socialisten in een politiek lastig parket, want het staat haaks op de verklaring dat alleen mensen met meer dan 1 miljoen euro geviseerd worden. Zowel voor de N-VA als de PVDA is dat voer om hun kanonnen in stelling te brengen.
De N-VA en de PVDA brengen hun kanonnen in stelling, maar voorlopig maakt de effectentaks 2.0 in coronatijden bijzonder weinig los.
Op kerstavond deed N-VA-voorzitter Bart De Wever dat op Twitter. ‘Open VLD bezorgt de Vlaamse spaarder een vergiftigd kerstcadeau. En de federale regering is nog maar pas begonnen.’ PVDA-voorzitter Peter Mertens heeft het dan weer consequent over de ‘effectloze’ taks, waarmee de socialisten de echte rijken weer laten lopen.
Bij PS ligt zo'n boodschap gevoelig. Opnieuw leidt dat echter tot weinig fall-out. De enige betrokken speler die zich tot nu toe liet horen, is de verzekeringssector. Maandag klaagde die in een persbericht nog eens de oneerlijke concurrentie aan die de effectentaks teweegbrengt. De sectorfederatie Assuralia vreest dat veel beleggers nu een tak23-verzekering in Luxemburg gaan nemen.
De tweet van De Wever kreeg dan wel 600 likes, maar daarnaast waren er vooral veel negatieve commentaren over een ouder dossier: de Vlaamse woonbonus. De afschaffing ervan door de regering-Jambon, die kopers van een gezinswoning niet langer uitzicht geeft op een belastingaftrek van 1.500 euro per jaar, ligt velen nog zwaar op de maag.
De liberalen bleven tot nog toe opvallend stil over het onrechtstreeks aanspreken van kleinere tak23-beleggers, hoewel dat hun doelgroep is. De sp.a benadrukt dat verzekeraars niet verplicht zijn de taks door te rekenen. ‘Sowieso gaat het om kleine bedragen’, zegt Kamerlid Joris Vandenbroucke. ‘Je moet het bredere plaatje bekijken. Het gros van de Belgische gezinnen heeft geen financiële beleggingen en zal de effectentaks dus niet voelen.’
Mocht er opnieuw een juridisch probleem opduiken, lijkt vooral de begroting het kind van de rekening te worden.
Na de kerstvakantie begint in de Kamercommissie Financiën de behandeling van de effectentaks en zou het politiek wel eens spannender kunnen worden. Maar sowieso is de discussie in de meerderheid beslecht. ‘De oplossing is verre van ideaal, maar er moest een juridisch sluitend vehikel komen. Wij gaan ervan uit dat dat gelukt is’, zegt een links zwaargewicht.
De vraag is echter wat het geeft als de effectentaks toch nog wordt afgeschoten. Omdat niemand geneigd lijkt het dossier weer vier jaar te laten etteren, ziet het ernaar uit dat de linkse partijen dan de hogere pensioenen en zorguitgaven als trofee zullen kiezen en de liberalen het tegenhouden van alle andere belastingen. In dat geval wordt de vermoedelijke consequentie dat de begroting het kind van de rekening wordt, zoals dat ook in de zomerdeal tussen PS en N-VA het geval was.
0 件のコメント:
コメントを投稿