InterviewWouter De Geest
De Vlaamse regering moet snel ingrijpen om te voorkomen dat ondernemingen ten onder gaan aan de hoge energieprijzen. Wachten tot de regeringsverklaring eind september is geen optie, meent Voka-topman Wouter De Geest. ‘Anders verliezen we een deel van onze welvaart en welzijn voor altijd.’
“Ik wil over heel Vlaanderen de stormklokken laten luiden.” Het is niet de eerste keer dat Voka-voorzitter Wouter De Geest tijdens zijn jaarlijkse ‘Rentree’-toespraak aan de alarmbel trekt. Maar waar hij vorig jaar nog hoopvol naar een postcorona relanceplan keek, klinkt hij ditmaal pessimistischer. “Er is een recessie op komst. Hoe lang en hoe diep ze zal zijn, weet niemand. Maar ik weet wel dat het Vlaams ondernemingsleven ons zeer alarmerende signalen geeft. Een derde van de ondernemingen geeft aan dat ze door de oplopende energiefactuur hun productie zullen moeten verminderen of zelfs stopzetten. En dat gaat dan niet over binnen een paar maanden, maar weken.”
Wachten tot Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) in de septemberverklaring zijn energieplannen uit de doeken doet, is dus geen optie?
“Om een septemberverklaring te hebben die onmiddellijk uitgevoerd kan worden, moeten we morgen al beginnen nadenken. De ondernemingen hebben nood aan een duidelijk signaal dat hun concurrentiekracht ondersteund zal worden. Want op dit moment bloeden ze. Hun slagader ligt open, en als we niets doen, bloeden ze helemaal leeg.”
Waarvoor pleit u dan?
“Ik wil dat iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt. De drang om snel iets te realiseren is vandaag te klein. Europa speelt natuurlijk een belangrijke rol. Maar met Noorwegen praten om tot een nieuw industrieel project te komen, leidt niet morgen al tot verandering. Wat wel meteen zou helpen, is dat Vlaanderen het Europees raamwerk dat bestaat om energie-intensieve industrie te ondersteunen, zo snel mogelijk implementeert. Net zoals Duitsland, Frankrijk en Spanje dat al gedaan hebben. Energie-efficiëntie en warmtepompen die al deel uitmaken van het regeerakkoord zijn goed. Maar nu is er een stap meer nodig. Net zoals tijdens de financiële crisis, is er nood aan grote hervormingen.”
Maakt kernenergie ook deel uit van zo’n crisisbeleid?
“De Belgische economie is gebouwd op energierijkdom, niet op energieschaarste. Met andere woorden: elk elektron dat we op dit ogenblik kunnen produceren telt. Of dat nu uit wind, zon, gas of kernreactoren komt. Daarom wil ik in de discussie over de kerncentrales pleiten om ze niet tien, maar twintig jaar langer open te houden. Creëer rond dat geheel een nieuw industrieel project, weliswaar met respect voor de veiligheid. We zien in het buitenland dat er innovatieve technologieën, zoals kleine kernreactoren, heel goede resultaten boeken.”
Nu pleit u duidelijk voor kernenergie. Maar exact een jaar geleden gaf u in een interview met De Morgen aan dat u niet langer tegen de kernuitstap was.
“Ik heb altijd gezegd dat we alle pistes moeten openhouden en een plan A en B moeten hebben. Wel, dat plan B is nu zeer actueel geworden door de oorlog in Oekraïne. Die bewijst nog maar eens dat energieafhankelijkheid een slecht idee is en dat we moeten streven naar een België dat beschikt over voldoende eigen productiecapaciteit. Ook hernieuwbare energie blijft daarin belangrijk. Maar het zou stom zijn ons ook van andere technologieën af te sluiten nu.”
Toen Tinne Van der Straeten pas was gestart als minister van Energie was u enthousiast over haar langetermijnvisie. Blijft u daar vandaag nog altijd bij?
“De langetermijndoelstellingen rond klimaatneutraliteit en rond het ontwikkelen van een waterstofeconomie blijven wij uiteraard onderschrijven. En ik ben blij dat ook zij en de regering dat pad blijven volgen. Maar ze moeten wel de snelheid van hun beslissingen verhogen.”
Dit najaar staan ook heel wat belangrijke sociale dossiers op de agenda van de federale regering.
“De koopkracht en fiscale hervorming zijn onvermijdelijk verbonden met de stijgende energiekosten. Als we naar een inflatie gaan van 17 procent, betekent dat op dit moment 26 miljard euro extra aan loonkosten voor ondernemingen, terwijl maar een klein deel daarvan bij de werknemer terechtkomt. Het is nu niet het moment om voor de afschaffing van de loonindexering te praten. Maar we moeten wel vermijden dat die hoge indexering door de huidige energiecrisis op lange termijn perverse effecten heeft. Voka pleit nu voor een indexsprong met daarbovenop een nettopremie. Op die manier kunnen mensen hun koopkracht nu behouden, maar is de concurrentiekracht van bedrijven niet definitief onderuitgehaald als de energieprijzen weer dalen.”
De vakbonden lijken in ieder geval niet open te staan voor zulke toegevingen. Begin november staat er al een nationale actiedag gepland.
“Vakbonden reflecteren natuurlijk de ongerustheid die zij vaststellen bij hun leden. Maar men moet de openheid van geest hebben om daar tenminste over te praten zodat we samen iets kunnen brengen dat perspectief biedt. We moeten werken aan een nieuw sociaal-economisch model, net zoals na de Tweede Wereldoorlog. Iedereen zal moeten inleveren en ja, dat zal even wat pijn doen. Maar veel minder dan als we onze concurrentiekracht definitief verloren laten gaan. Als we dat toelaten, verliezen we een deel van onze welvaart en welzijn voor altijd.”
0 件のコメント:
コメントを投稿