Pohlmann kreeg De Wever in zijn studententijd in de gaten, tijdens een openingsdebat van het Liberaal Vlaams Studentenverbond. Meteen was hij gegrepen door het “inclusieve nationalisme” (waarbij nieuwkomers ook Vlamingen kunnen worden) dat De Wever predikt, en ook nu kan Pohlmann nog nostalgisch terugblikken op dat moment.
“Die ene avond in mijn studentenleven kreeg daarmee een allesbepalende rol”, schreef hij twee dagen geleden nog in zijn column. En schrijven doet hij wel vaker, want aan retorisch talent heeft de man geen gebrek. Na de publicatie van zijn twee romans "Altijd iets" en "Een unie van het eigen" zei Pohlmann onomwonden dat hij een “stevig oeuvre” in gedachten heeft.
Er wordt wel eens gefluisterd dat Pohlmann ook de pen vasthield toen De Wever zelf nog columns schreef in De Morgen, en - waar is de tijd? - De Standaard. Ook in het boek van de partijvoorzitter “Over identiteit” staat in kleine lettertjes: “Met dank aan Joachim Pohlmann."
Read Again https://news.google.com/__i/rss/rd/articles/CBMiOWh0dHBzOi8vd3d3LnZydC5iZS92cnRud3MvbmwvMjAxOS8xMS8yMi9hbmFseXNlLXBvaGxtYW5uL9IBAA?oc=5
0 件のコメント:
コメントを投稿