De Europese beurzen reageren niet zo optimistisch op de reddingsoperatie voor de Zwitserse bank Credit Suisse. Beleggers blijven twijfelen: ze vragen zich af of er ook nog andere banken in de problemen kunnen komen. Bovendien heeft de Credit Suisse-crisis nog maar eens duidelijk gemaakt dat aandelen en obligaties in banken niet zonder risico zijn.
Credit Suisse is gered. De Zwitserse grootbank wordt overgenomen door de Zwitserse concurrent UBS voor 3 miljard dollar. De bankenwereld kan opgelucht ademhalen. Deze voormiddag verzekerden de Europese financiële toezichthouders ECB, SRB en EBA nog dat de Europese banksector "veerkrachtig" is. De banken hebben voldoende kapitaal en liquiditeit. Tot daar het goede nieuws.
Toch blijft de twijfel heersen op de beurzen. Deze voormiddag openden heel wat banken met verlies. De aandelen van de banken KBC, ABN Amro en BNP Paribas kregen klappen. UBS zelf incasseerde zelfs 8 procent verlies op de beurs van Zürich.
Intussen is dat verlies wel grotendeels weer goedgemaakt. Maar deze grote volatiliteit, opeenvolgingen van dalingen en stijgingen van de beurskoers op korte tijd, is ook geen ideale situatie.
Bankenaandelen zijn niet altijd risicoloos
Heel wat beleggers vragen zich af hoe het allemaal zo snel zo fout is kunnen lopen met Credit Suisse. Zij vrezen dat er misschien nog andere banken in de problemen kunnen komen, bijvoorbeeld in Zuid-Europa.
Wat ook een rol speelt, is dat de aandeelhouders en obligatiehouders van Credit Suisse bij de redding zeer veel geld zijn kwijtgespeeld. In totaal gaat het om zo'n 20 miljard euro. Aandeelhouders kregen een habbekrats: 1 UBS-aandeel per 22,48 Credit Suisse-aandelen. En dat terwijl het aandeel van UBS en dat van Credit Suisse begin 2020 nog evenveel waard waren.
Nog slechter nieuws is er voor de obligatiehouders. Een bepaald type van obligaties, de AT1-effecten, wordt waardeloos. 15,9 miljard euro aan waarde gaat zo in rook op. Dat zorgde bijvoorbeeld in Azië voor veel onrust. Op de beurs van Hongkong tekende HSBC-bankvoor verlies.
Die AT1-obligaties werden minder risicovol geacht, maar ze blijken nu ook niet risicoloos. Het is een koude douche voor eigenaars van aandelen en obligaties van andere banken, die nu weer beseffen wat de risico's zijn van zulke aandelen.
Kunnen Belgische banken nu ook in de problemen komen?
In principe niet. Er zijn geen Belgische banken rechtstreeks blootgesteld aan Credit Suisse. Er is dus ook geen rechtstreekse kans op besmetting, zegt beursspecialist Michaël Van Droogenbroeck.
Maar er dreigt wel een indirect gevaar wanneer beleggers en spaarders zich zorgen gaan maken om hun eigen bank, zelfs als die niets met Credit Suisse te maken heeft. Dan kan het dat spaarders massaal geld afhalen en er een dominosysteem ontstaat waar de ene na de andere bank in betrokken raakt. Het kan dan gebeuren dat een bank die op zich niets te maken heeft met Credit Suisse, toch meegezogen wordt. Net om een einde te maken aan die dreigende twijfel was de overname van Credit Suisse door UBS dit weekend zo belangrijk, en net daarom werkte de Zwitserse overheid er ook zo hard aan mee.
Wat met mijn beleggingen?
De beurskoers van aandelen is de vertaling van het sentiment op de markten. En dat zit al sinds vorige week niet goed, toen enkele omvallende Amerikaanse banken de toon zetten. Daardoor kregen vorige week al heel wat bankaandelen rake klappen, waaronder dat van Credit Suisse.
De crisis rond Credit Suisse is nu, met de oprichting van de nieuwe bank, zo goed als bedwongen. De nieuwe bank wordt een van de grootste ter wereld. Maar aandeelhouders en obligatiehouders hebben kunnen vaststellen dat er bij die reddingsoperatie amper naar hen gekeken wordt. Zij hebben deze keer geen inspraak gekregen in de overname terwijl dat normaal wel zo is. Aandeelhouders zien nu dat het snel kan verkeren, obligatiehouders zijn hun geld zelfs gewoon kwijt.
Veel van die aandeelhouders zijn trouwens kleine spaarders met een beperkt budget. Er zijn ook veel werknemers van Credit Suisse bij voor wie de aandelen een deel van hun loonpakket was. En dan zijn er nog de pensioenfondsen. Het gaat dus zeker niet alleen om grote spelers.
Is ons spaargeld beschermd?
Ja, en dat tot 100.000 euro per bank. Dat is zo sinds de bankencrisis van 15 jaar geleden. Dat mechanisme werkt. Dat bleek bijvoorbeeld toen Optima Bank in 2016 failliet ging. Heb je meer dan 100.000 euro op je spaarrekening, dan kan je dat wel spreiden over verschillende banken, zodat het volledige bedrag beschermd blijft.
Hebben we dan niets geleerd uit de bankencrisis van 2008?
Voor alle duidelijkheid: er is nog geen sprake van een nieuwe bankencrisis. 2008 loert nog niet om de hoek. En er zijn wel degelijk lessen getrokken uit de vorige crisis. De banken staan er beter voor, ze zijn robuuster en er zijn stresstesten. En, zoals hierboven al beschreven, wordt spaargeld in ons land nu beschermd.
Toch komt vandaag opnieuw het spook van de too big to fail-banken om de hoek kijken: banken die zo groot zijn dat ze enkel door de overheid gered kunnen worden wanneer ze in de problemen komen. Deze keer is de crisis bedwongen door een megabank te creëren die nog groter is. Maar wat als het dààr fout loopt?
De voorbije week heeft ook bewezen dat er op de financiële markten nog steeds dezelfde wetten heersen als in 2008. Als het vertrouwen weggaat, kan je daar amper nog iets aan veranderen en zit je met een groot probleem. In die zin is 2023 een belangrijke les voor de financiële sector: vertrouwen is misschien wel het allerbelangrijkst. En dat moet je verdienen en nakomen.
0 件のコメント:
コメントを投稿