Vrijdag keurde het paritair comité bij Skeyes een akkoord goed dat een einde moet maken aan de maandenlange malaise bij de luchtverkeersleiding. Maar of dat ook effectief zal lukken, is lang niet zeker: de wonden zijn misschien wel te diep geslagen. Enkele verkeersleiders getuigden anoniem bij VRT NWS over de moeilijke werkomstandigheden. “Mensen komen hier aan het einde van hun krachten.”
Luchtverkeersleiders die een minimum aantal nachten per jaar presteren krijgen een arbeidsverkorting van 35 naar 32 uren per week binnen CANAC (Approach en Area Control Center) en op de torens, de nachtdiensten worden ook ingekort en er komt een stand-by regeling. Dat zijn enkele maatregelen uit het akkoord dat vrijdagvoormiddag werd gesloten bij Skeyes. Of daarmee een einde komt aan het conflict, en de daarbij horende onderbrekingen van het Belgisch luchtruim, valt te betwijfelen.
De sociale onrust is er nog steeds. Te meer omdat de christelijke vakbond ACV-Transcom en de liberale VSOA het akkoord verwierpen. Enkel de socialistische vakbond ACOD ging stemde mee met de directie. “Het wantrouwen en het gebrek aan transparantie heeft diepe wonden geslagen”, zei vakbondsman Kurt Callaerts (ACV-Transcom). Het akkoord zou ook te veel onduidelijkheden bevatten.
Intussen zijn de luchtverkeersleiders aan het einde van hun Latijn. In een anonieme getuigenis aan VRT NWS hebben ze het over het loodzware werk en de vermoeidheid. Ook de gevolgen voor hun privéleven wegen steeds zwaarder.
Doodop
“Als ik aan mijn kinderen vraag wat ze later willen worden, zeggen ze ‘niets met luchtvaart’. Dat zegt toch genoeg?” De anonieme getuigenis van de Skeyes-werknemer maakt veel duidelijk: de frustraties vanop het werk gaan mee naar huis. Het kan ook bijna niet anders. Twaalf dagen achter elkaar werken, steeds in opperste concentratie en met korte pauzes, is geen uitzondering. “Mensen komen aan het einde van hun krachten”, klinkt het. “We zijn doodop.”
Dat heel wat personeelsleden niet meer zo jong zijn, helpt ook niet. “De groep wordt ouder, waardoor de reactiesnelheid en het recuperatievermogen achteruit gaat. Toch verwachten ze dat we nog steeds alles geven. Voor ons is 5 of 6 werkdagen op een rij meer dan voldoende.” Tijdens gesprekken met de vakbonden kwam het personeelstekort uitvoerig aan bod. Zo werken er 75 mensen in het ACC, het centrum dat het overvliegende luchtverkeer regelt, terwijl dat het er eigenlijk 104 zouden moeten zijn.
Het is er nochtans druk, bij Skeyes. België ligt tussen de grootste Europese luchthavens, op het snijpunt van de lijnen tussen Amsterdam Schiphol, Paris Charles De Gaulle, London Heathrow en Frankfurt.
Al dat overvliegend verkeer zorgt ervoor dat de verkeersleiders van het CANAC 2-centrum om en bij de 600.000 bewegingen per jaar managen, zo leest de website. “Overal in de EU wordt het personeelstekort opgevangen door een beperkt aantal vliegtuigen per uur op te leggen, bij ons gebeurt dat niet.”
Fake news
De stakingsacties die de voorbije maanden meer dan eens zorgden voor de sluiting van het luchtruim, zijn eigenlijk amper stakingsacties te noemen. “We eisen onze wettelijke rustpauzes op”, zegt een werknemer aan VRT. Ook de communicatie daarover naar de buitenwereld toe, moet beter. “De directie verspreidt vaak fake news. Mensen vinden ons luie, teveel betaalde ambtenaren. Maar we willen dat onze rust en arbeidstijden gerespecteerd worden.” Als er gestaakt wordt, is dat bij gebrek aan goede oplossingen, klinkt het. “Er zullen nog acties volgen, daar ben ik zeker van.”
Read Again https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20190511_04392358
0 件のコメント:
コメントを投稿