Voor president Trump was hij de perfecte kandidaat om de Amerikaanse Centrale Bank in de pas te laten lopen. Maar zijn vele vrouwonvriendelijke uitlatingen doen Stephen Moore de das om.
‘Vrouwelijke proftennissers willen niet gelijk betaald worden voor gelijk werk. Ze willen gelijk betaald worden voor minderwaardig werk.’ Dat schreef Stephen Moore in 2000 in zijn column voor National ...
‘Vrouwelijke proftennissers willen niet gelijk betaald worden voor gelijk werk. Ze willen gelijk betaald worden voor minderwaardig werk.’ Dat schreef Stephen Moore in 2000 in zijn column voor National Review, een conservatief Amerikaans tijdschrift. Daarmee maakte Moore duidelijk wat hij vond van een advertentiecampagne van Nike waarin vrouwelijke sporters klaagden dat zij minder verdienden dan hun mannelijke tegenpolen. ‘Er is een praktische reden waarom Pete Sampras (voormalig nummer 1 in het mannentennis, red.) veel meer verdient dan Martina Hingis (voormalig nummer 1 in het vrouwentennis, red.): hij is veel, veel beter dan zij. De dag waarop Martina de opslag van Pete kan retourneren, is de dag waarop zij even veel mag verdienen als hij.’
Toen hij ze schreef, waren het nog maar woorden van een conservatieve econoom, actief in conservatieve denktanks en in Club for Growth, een lobbygroep die hij mee oprichtte en die ijvert voor het inperken van de overheid. Maar de laatste maand waren dat de woorden van iemand die kandidaat was voor een zitje in het bestuur van de Federal Reserve, de machtige Amerikaanse Centrale bank.
Moore was namelijk de favoriete kandidaat van president Trump voor die post. ‘Ik ken Steve al heel lang en ik twijfel er niet aan dat hij een uitstekende keuze is’, tweette de president. De econoom beantwoordde de tweet met een tweet: ‘Bedankt voor de kans om te dienen, en voor uw ijverige inzet om de Amerikaanse economische motor te bevrijden van een overheidsoverheersing en onderdrukking!’
Een echte Trump-fan
Dat Trump liefst Moore in de Fed zag, mag niet verbazen. Trump uit continu kritiek op de instelling, die wars van de politiek een eigen koers vaart. Vooral het rentebeleid van de Fed is een doorn in Trumps oog. De Fed was die rente, die tijdens de crisisjaren op een bodempeil werd gehouden om de economie weer aan te zwengelen, gradueel aan het verhogen, tot grote ergernis van de president. Die meent dat renteverhogingen de economische groei schaden. Het witte huis zette Fed-voorzitter Jerome Powell herhaaldelijk en openlijk onder druk door te vragen om de rente opnieuw te verlagen (intussen heeft Powell verdere renteverhogingen op de lange baan geschoven).
En laat Stephen Moore daar nu net hetzelfde over denken als de president. ‘De Fed zuigt de zuurstof uit de economie’, schreef hij nog in maart, meldt de New York Times. In maart schreef hij nog in een opiniestuk in de The Wall Street Journal dat de Fed ‘een gevaar voor de groei’ is.
Moore is dan ook een echte Trump-fan. Met ‘Trumponomics’ schreef hij zelfs een boek over het economisch beleid van de president. Die noemde het ‘een ongelooflijk boek over mijn economisch beleid’ - een lofbetuiging waar Moore graag mee uitpakt. Door zo’n loyalist bij de Fed te droppen zou Trump zijn invloed op de Fed kunnen vergroten. Het brengt de onafhankelijkheid van de Fed verder in gevaar, tot afschuw van onder meer IMF-topvrouw Christine Lagarde en ECB-baas Mario Draghi.
Foute uitspraken
Sinds zijn nominatie bekendraakte, begonnen echter al die vrouwonvriendelijke uitlatingen van Moore op te duiken. Die van hierboven, over de toptennissers, is er slechts eentje uit het aanbod. In een andere column nam hij het op tegen wat hij ‘radicaal feminisme’ noemt. Zo moet het acceptabel blijven dat mannelijke universiteitsstudenten zich in hun studiejaren als zwijnen gedragen, ook naar vrouwen toe. Dat hoort bij volwassen worden, argumenteerde hij. ‘Als ze dan toch zo onderdrukt en beledigd werden door opgewonden gastjes uit studentenclubs’, citeert de Washington Post hem, ‘waarom verschenen ze op vrijdagavonden dan massaal met korte rokjes op die zuipfeestjes?’ Pas nog maakte hij zich openlijk druk over het feit dat sommige mannen te weinig zouden verdienen in vergelijking met vrouwen.
Die uitspraken achtervolgden hem danig. Zodanig dat zelfs congresleden uit Trumps eigen republikeinse partij zich tegen zijn kandidatuur begonnen uit te spreken. Het Witte Huis diende uiteindelijk zelfs nooit een officiële nominatie voor hem in. Zelf omschreef Moore zijn uitspraken als grapjes die te serieus werden genomen. Hij erkende ook dat hij ‘stomme dingen’ had gezegd in het verleden, maar wees erop dat het ging op uitspraken van bijna twintig jaar geleden. Zijn algemene verdediging was dat het ging om ‘een karaktermoord van links’ omdat ze het niet eens zouden zijn met zijn economische overtuigingen.
Handdoek in de ring
Na weken van onrust trekt Moore zijn kandidatuur nu in. In een brief aan Trump dankte hij de president voor zijn nominatie en bezong hij opnieuw het lof van Trumps beleid, dat volgens hem bijzonder succesvol zou zijn. ‘De Trumponomics hebben zichzelf bewezen’, schreef hij. Tegelijk vroeg hij om zijn nominatie in te trekken. ‘De onophoudelijke aanvallen op mijn persoon zijn onhoudbaar geworden voor mij en mijn gezin. Dit nog drie maanden zou te veel voor ons worden.’ Trump tweette dat de ‘geweldige progroeieconoom en echt goede persoon’ zich had teruggetrokken.
Eind april trok ook al Herman Cain, een andere keuze van Trump voor de Fed, zich terug. Hij zei dat hij bij de Fed te weinig zou verdienen. ‘Ik ben vrij zeker dat als jouw baas een gelijkaardige looninlevering zou voorstellen, je hem zou zeggen waar hij naartoe kon lopen’, schreef hij in een blogpost. Door zijn nominatie kwamen ook verhalen over seksueel grensoverschrijdend gedrag weer aan de oppervlakte, die in 2011 zijn campagne voor het presidentschap al kelderden. Cain heeft die aantijgingen steeds ontkend.
Op de pro-Trump tv-zender Fox News zei Moore dat hij ‘bummed out’ was over de hele affaire. ‘Ik haat het om op te geven’, zei hij. ‘Ik ben geen quitter. Dus daar ben ik droevig over.’
0 件のコメント:
コメントを投稿