Huurders van een sociale woning die verdacht worden van domiciliefraude, moeten zelf aantonen dat er geen fraude in het spel is. Een omgekeerde bewijslast dus. Dat is een voorstel van Vlaams Parlementslid Jeroen Tiebout (N-VA), die daarmee de wachttijd voor sociale woningen wil aanpakken. "Wie onterecht een sociale woning huurt, neemt de plaats in van iemand die die wel nodig heeft, en dat is onrechtvaardig."
Kandidaat-huurders voor een sociale woning moeten dikwijls jaren wachten voor ze in zo'n woning terechtkunnen. Momenteel staan ongeveer 176.000 mensen op de wachtlijst, gemiddeld moeten ze 4 jaar wachten. Dikwijls ligt die wachttijd nog veel hoger, op sommige plaatsen kan dat tot 15 jaar oplopen, zo toonde een reportage in Pano vorige maand.
Om die lange wachttijd aan te pakken, komt de N-VA met een nieuw voorstel. Vlaams Parlementslid Jeroen Tiebout wil dat er bij een vermoeden van domiciliefraude bij sociale woningen, een 'proces-verbaal met bijzondere bewijswaarde' ingevoerd wordt.
Wat is domiciliefraude?
Wie een sociale woning huurt, moet administratief gedomicilieerd zijn op dat adres en daar ook zijn effectieve hoofdverblijfplaats hebben. Daar kan het soms mislopen. Het kan zijn dat iemand niet (meer) aan de voorwaarden voor een sociale woning voldoet en er toch woont, alleen. Of er kan één persoon op het adres ingeschreven staan, terwijl er in realiteit meerdere mensen wonen. Wie alleen in een sociale woning woont, heeft meer recht op tegemoetkomingen die aan het statuut gekoppeld zijn, dan wie er met meerdere mensen woont.
"Wie onterecht een sociale woning huurt, neemt de plaats in van iemand die die woning wel nodig heeft, en dat is onrechtvaardig", zegt Vlaams parlementslid Jeroen Tiebout (N-VA). "Door de invoering van een 'proces-verbaal met bijzondere bewijswaarde' moet de huurder zelf aantonen dat er geen sprake is van fraude. Het geeft de politie een extra instrument."
De bewijslast wordt hiermee omgedraaid, zegt Tiebout. "Nu moet de politie een vuistdik dossier aanleggen, er is een hele opleiding over hoe domiciliefraude aangetoond moet worden. Die tijd spendeert de politie er dikwijls niet aan, omdat het sop de kool niet waard is, zeggen ze. Als je de bewijslast omdraait, moet degene die verdacht wordt, zelf aantonen dat er geen fraude is."
Een dunne lijn
Het 'proces-verbaal met een bijzondere bewijswaarde' is een 'proces-verbaal met een bewijswaarde tot het tegendeel'. Dat houdt in dat de rechtbank moet uitgaan van wat door de lokale politie is vastgesteld. De verdachte moet dan het tegendeel bewijzen. Dat kan door energiefacturen, tijdschriftabonnementen, herstellingsfacturen... "Nu was dat een taak van de politie, dat zou dan bij de huurder komen."
Het gaat hier om verantwoordelijkheid, ik denk dus dat het gerechtvaardigd is.
Als verdachte zelf aantonen dat je onschuldig bent, druist dat niet in tegen een belangrijk principe uit ons strafrecht? "Het is een dunne lijn", erkent Tiebout. "Het bestaat voor verkeersboetes. Het gaat hier ook om verantwoordelijkheid, ik denk dus dat het hier ook gerechtvaardigd is. Als je domiciliefraude pleegt, dat is ongehoord, dan neem je de plaats in van iemand die er wel recht op heeft."
Wat met het risico dat mensen onterecht geviseerd worden, bijvoorbeeld mensen die tijdelijk als mantelzorger bij hun ouders gaan inwonen? "Daarin moeten we vertrouwen op de lokale politie en de wijkagent. Zij kunnen echt wel inschatten wanneer er sprake kan zijn van domiciliefraude, bij wie wel en wie niet. En als er geen fraude is, kan je dat gewoon aantonen en daarmee is de kous af."
"Alle beetjes helpen"
Voor Tiebout is dit een deel van de oplossing voor de wachtrijen voor sociale woningen. "Het gaat niet alles oplossen, maar het zijn wel woningen die vrijkomen voor mensen die er wél nood aan hebben en er wel recht op hebben. Alle beetjes helpen. Als je er geen recht op hebt, hoor je er niet in. Het gaat om dat principe."
Tiebout wijst er ook nog op dat "er nog nooit zoveel geïnvesteerd is in sociale-woningbouw als onder de huidige Vlaamse minister van Wonen, Matthias Diependaele." Diependaele, een partijgenoot van Tiebout, erkent dat er te weinig sociale woningen zijn, maar vindt dat de regering voldoende doet voor de sociale-woningmarkt.
Vlaams Huurdersplatform is kritisch
"We moeten ons de vraag stellen of we zo'n belangrijk rechtsprincipe overboord moeten gooien voor iets wat op het terrein niet als een probleem wordt gezien", zegt Joy Verstichele, coördinator bij het Vlaams Huurdersplatform. "Volgens de sector, de mensen die elke dag op het terrein staan, volstaan de huidige instrumenten om fraude met sociale woningen tegen te gaan."
In plaats van de politie te ontlasten, dreigt dit voorstel de procedure nog omslachtiger te maken, vreest Verstichele. "Nu al kan een sociale verhuurder een dossier aanleggen om een vermoeden van fraude hard te maken, en daarmee naar de vrederechter stappen." De politie hoeft daar niet eens bij betrokken te worden. "Maar dit voorstel zet de wereld op zijn kop. Het vraagt aan de sociale huurder om allerlei documenten in te dienen (die zijn of haar onschuld bewijzen, red.), die vervolgens allemaal geanalyseerd moeten worden."
"Volgens mij wordt hier vooral een stok gezocht om sociale huurders te slaan, en de idee te versterken dat er van alles fout loopt, terwijl het om een absolute minderheid gaat."
0 件のコメント:
コメントを投稿