Met een groei van 89 procent laat België alle buurlanden achter zich, blijkt uit de cijfers. In Europa lag de gemiddelde groei op 38 procent. De cijfers komen van het European Alternative Fuels Observatory, en ze werden geanalyseerd door mobiliteitsorganisatie Touring.Dat het aantal laadpalen zo snel groeit, heeft veel te maken met de snelle vergroening van het bedrijfswagenpark. Elektrische rijders die in een appartement of rijhuis wonen, zijn vaak aangewezen op publieke infrastructuur. Door het stijgende aantal elektrische wagens is er een grote vraag naar laadinfrastructuur. De hoge bezettingsgraad maakt de aanleg ervan rendabel.
De cijfers slaan op publieke en semipublieke laadpalen. Het gaat zowel om snelladers bij tankstations als om trage laders langs de openbare weg. Onder semipublieke laadpalen worden installaties gerekend in parkeergarages of op parkings van supermarkten, die ook voor buitenstaanders toegankelijk zijn.
Touring heeft het aantal laadpalen ook afgezet tegen het aantal volledig elektrische wagens dat er per land rondrijdt. In België staat er één laadpaal per 3,51 stekkerwagens. Die verhouding is aanzienlijk gunstiger dan in Duitsland en Frankrijk, maar Nederland telt nog meer laadpalen in verhouding tot het aantal elektrische voertuigen. Daar is er één laadpunt per 3,06 stekkerauto’s.
Als je alleen naar de snelladers kijkt, is de verhouding in ons land wel gunstiger dan in Nederland. Er staat er één voor elke 66 volledig elektrische auto’s. Frankrijk doet het nog beter met één snellader per 57 elektrische auto’s. Het aantal snelladers groeit in ons land wel razendsnel. In 2022 waren het er nog 813, vorig jaar werd afgeklokt op 2.328 stuks. Een stijging met 186 procent. “Een opmerkelijk resultaat dat hoger ligt dan dat van onze buurlanden”, merkt Touring op.
Vooral in Vlaanderen
Een kanttekening is dat de groei van het aantal laadpalen vooral een Vlaams fenomeen is. Volgens Vlaams minister van Mobiliteit Lydia Peeters (Open VLD) telt Vlaanderen 34.000 publieke en semipublieke laadpunten. Dat is ongeveer driekwart van het Belgische totaal. Volgend jaar moeten het er 35.000 zijn. “De aanzienlijke uitbreiding van het oplaadnetwerk van de afgelopen jaren in Vlaanderen is het bewijs dat het beleid zijn effect niet mist”, meent Peeters.
Wallonië telt vijf tot zes keer minder laadpunten dan Vlaanderen. Dat heeft deels te maken met het feit dat Walen minder vaak in een bedrijfswagen rijden, terwijl net daar de snelle vergroening plaatsvindt. “De laadpalen volgen de markt”, zegt Touring-woordvoerder Joost Kaesemans. “Maar we stellen ook vast dat de Waalse overheid weinig motivatie toont om de situatie te veranderen. Wie in België elektrisch rijdt, wil ook over de taalgrens kunnen laden. En aangezien het verbod op de verkoop van brandstofmotoren in 2035 voor heel Europa geldt, zal ook Wallonië een laadpaalstrategie moeten uitstippelen. Die roadmap is er nu niet. Het gaat om de toekenning van vergunningen en budgetten, maar vooral om politieke wil.”
In 2022 schreef de Vlaamse overheid een publieke aanbesteding uit voor duizenden laadpalen. Die werd gewonnen door de Franse bedrijven TotalEnergies en Engie. De laadpunten komen er op basis van het ‘paal volgt wagen’-principe: bestuurders van een stekkerauto kunnen zelf een laadpunt aanvragen. De steden Antwerpen, Gent en Oostende staan zelf in voor de publieke laadpalen op hun grondgebied.
Read Again https://news.google.com/rss/articles/CBMiMWh0dHBzOi8vd3d3LnN0YW5kYWFyZC5iZS9jbnQvZG1mMjAyNDA0MTVfOTM1ODk4MTfSAQA?oc=5
0 件のコメント:
コメントを投稿