2020年1月6日月曜日

Belgisch loonplafond jaagt zonnekoning Infrabel naar Frankrijk - De Tijd

Na 15 jaar als CEO ruilt Luc Lallemand de spoornetbeheerder Infrabel in voor zijn Franse tegenhanger SNCF Réseau. Een afgeketste poging tot loonsverhoging leidde de aftocht in.

De spoornetbeheerder Infrabel moet op zoek naar een nieuwe CEO. De Franse regering heeft Luc Lallemand voorgedragen als topman van SNCF Réseau, de Franse tegenhanger van Infrabel. Dat bevestigde de Franse spoorwegmaatschappij SNCF zondag. De raad van bestuur moet de benoeming dinsdag bekrachtigen.

'Luc Lallemand was een schitterende CEO. Zijn vertrek is een groot verlies voor Infrabel', reageert Infrabel-voorzitter Herman De Bode (N-VA). 'Maar na 14 jaar in dezelfde functie begrijp ik dat het kriebelt om eens iets anders te doen.'

Volgens verschillende bronnen speelde het Belgische loonplafond van bruto 290.000 euro een belangrijke rol in de beslissing van Lallemand. De manager was een van de grote slachtoffers toen toenmalig minister van Overheidsbedrijven Jean-Pascal Labille (PS) enkele jaren geleden de lonen van de Belgische overheidsmanagers aftopte. Lallemand zag zijn loon toen in één klap met 40 procent dalen.

De loonkwestie leidde eind vorig jaar tot een pittige discussie in de raad van bestuur van Infrabel, vernam De Tijd van verschillende bronnen. Voorzitter De Bode, die het loonplafond 'onzin en destructief' noemt, ondernam op basis van een vergelijkende loonstudie van de hr-groep Hudson een poging om het loon van de CEO met 10 procent te verhogen.

Maar zijn poging werd afgeketst door de regeringscommissaris en de rest van de raad van bestuur. 'Dat heeft zijn vertrek getriggerd', zegt een bron in de raad van bestuur. 'Lallemand voelde zich weinig gewaardeerd.' De CEO ontkent dat formeel. 'Het loon heeft geen enkele rol gespeeld', laat Lallemand via de woordvoerder van Infrabel weten. 

Modernisering

In België kennen weinig mensen de 'IJzeren Weg' beter dan Luc Lallemand, de zoon van een spooringenieur. De officier ter lange omvaart belandde in 1991 als financieel adviseur bij de NMBS. Nadien volgde hij de thematiek vanop verschillende PS-kabinetten, onder meer van wijlen Michel Daerden en Laurette Onkelinx. In 2002 haalde zijn mentor Karel Vinck hem als financieel directeur terug naar de toen nog unitaire NMBS.  

Toen het spoorbedrijf in 2005 in drie delen werd gekapt, belandde de plichtbewuste Lallemand aan het hoofd van de nieuwe infrastructuurbeheerder Infrabel. Daar wist hij zich bijna 15 jaar te handhaven. In die periode vormde Lallemand de vermolmde overheidsdienst om tot een modern infrastructuurbedrijf. De CEO legde daarbij vooral de nadruk op grote veiligheidsprojecten.

Zo centraliseerde hij de honderden bestaande seinhuizen tot tien eengemaakte centra. Na de treinramp in Buizingen in 2010, de grootste smet op zijn blazoen, versnelde Lallemand de uitrol van het automatische veiligheidssysteem ECTS, waar België dankzij miljardeninvesteringen een grote voorsprong uitbouwde.

Maar de perfect tweetalige Lallemand, die in Wemmel woont en graag naar 'Terzake' kijkt, maakte niet alleen vrienden. Terwijl Lallemand het uitstekend kon vinden met de toenmalige NMBS-CEO Marc Descheemaecker (intussen N-VA), botste de beheerste manager regelmatig met diens opvolgers. 

Zo ergerde Jo Cornu zich mateloos aan de geldverkwistende projecten van Infrabel, zoals de bouw van een bypass in Mechelen. Die kostte 120 miljoen euro maar levert reizigers amper anderhalve minuut tijdwinst op. 

Ook met Cornus opvolgster Sophie Dutordoir zijn de relaties weinig hartelijk. Dutordoir verwijt Lallemand op een eiland te leven en geen rekening te houden met zijn klanten. De ervaren Lallemand heeft op zijn beurt geen hoge pet op van de gebrekkige spoorkennis van de NMBS-CEO. Ook qua stijl botsen ze: Dutordoir doet niets liever dan communiceren, terwijl de interviews met Luc Lallemand de voorbije 14 jaar op één hand te tellen zijn. Intern had Lallemand de reputatie weinig kritiek te aanvaarden. Het leverde hem de bijnaam 'Zonnekoning' op.

De grote vraag is wie Luc Lallemand zal opvolgen bij Infrabel. De CEO zou ten laatste midden februari verhuizen. Voorlopig is onduidelijk of de federale regering in lopende zaken bij hoogdringendheid een nieuwe baas kan benoemen. 'We kunnen niet aanvaarden dat Infrabel maanden zonder CEO zit', zegt Jasper Pillen, woordvoerder van federaal minister van Mobiliteit François Bellot (MR). 

Het lijkt erop dat Bellot zo snel mogelijk een headhunter wil aanstellen om een CEO te vinden. In afwachting komt er mogelijk een interimbaas. Door de delicate communautaire evenwichten op het spoor, met een Vlaamse Infrabel-voorzitter, moet dat absoluut een Franstalige zijn. 

Intern lijkt er maar één kandidaat: Ann Billiau, die onlangs de titel 'Chief Client Officer' kreeg. Baillau is de enige Franstalige in het directiecomité, is perfect tweetalig, werkt al decennia op het spoor en heeft een goede reputatie. Opmerkelijk is wel de recente reorganisatie in het topmanagement van Infrabel. Toen de gereputeerde directeur-generaal Luc Vansteenkiste op 1 januari met pensioen ging, werd hij vervangen door Jochen Bultinck, de topman van Infrabels ingenieurbureau TUC Rail. Bultinck kreeg daarbij de titel van operationeel directeur, breidde het bevoegdheidspakket van Vansteenkiste fors uit en en werd zo de feitelijke nummer twee van Infrabel. 

Dat Lallemand naar Frankrijk verkast, is geen verrassing. In zijn Infrabel-jaren verzorgde de Infrabel-CEO zijn internationale netwerk uitstekend. Zo werd hij in 2018 nog verkozen tot vicevoorzitter van EIM, de vereniging van Europese spoorweginfrastructuurbeheerders. Bovendien is Lallemand al jaren onafhankelijk bestuurder bij RATP Dev, de infrastructuurtak van de Parijse metro, en zetelde hij jarenlang in de raad van bestuur van SNCF Réseau. 

Zijn benoeming bij de Franse netbeheerder is een fikse promotie voor Lallemand. De Belg krijgt er de leiding over 54.000 werknemers, vijf keer zoveel als bij Infrabel. SNCF Réseau draaide in 2018 een omzet van 6,4 miljard euro, een pak meer dan het miljard euro omzet van Infrabel.

De SNCF communiceert niet over het loon van haar topmanagers. In Frankrijk geldt een loonplafond van 450.000 euro bruto per jaar voor overheidsmanagers, zoals de CEO van de SNCF. Luc Lallemand staat evenwel een trapje lager. Aangezien de netbeheerder in Frankrijk deel uitmaakt van de groep SNCF, moet de Belg rapporteren aan de nieuwe SNCF-CEO Jean-Pierre Farandou, de Franse Sophie Dutordoir.

Let's block ads! (Why?)

Read Again https://news.google.com/__i/rss/rd/articles/CBMidWh0dHBzOi8vd3d3LnRpamQuYmUvb25kZXJuZW1lbi90cmFuc3BvcnQvYmVsZ2lzY2gtbG9vbnBsYWZvbmQtamFhZ3Qtem9ubmVrb25pbmctaW5mcmFiZWwtbmFhci1mcmFua3JpamsvMTAxOTYxMzMuaHRtbNIBAA?oc=5

0 件のコメント:

コメントを投稿