Een instructie van de fiscus veroorzaakt verwarring onder beleggers die dividenden uit buitenlandse aandelen ontvangen op een rekening in het buitenland. 'Beleggers kregen te horen dat hun aangifte fout was, terwijl de fiscus nooit heeft bekendgemaakt dat de regels voor dividendbelastingen zijn aangepast.'
Wie in buitenlandse aandelen belegt, moet er rekening mee houden dat hij twee keer wordt belast op de dividenden die hij eventueel ontvangt. Het gaat om een bronheffing in het land van oorsprong en om de Belgische roerende voorheffing van 30 procent op het resterende bedrag. Die dubbele belasting kan een flinke hap nemen uit het dividendrendement van je beleggingsportefeuille.
Als de dividenden uit een land komen waarmee België een dubbelbelastingverdrag heeft afgesloten, kan je na het nodige papierwerk wel een deel van die buitenlandse roerende voorheffing terugvorderen.
Maar net die terugvorderingen, of toch de praktische afhandeling ervan, zaaien verwarring. Voor wie dividenden op een Belgische rekening ontvangt, wordt die roerende voorheffing automatisch door de bank ingehouden. De roerende voorheffing wordt berekend op basis van het bedrag dat je als belegger werkelijk ontvangt. Maar als die bedragen op een buitenlandse rekening worden gestort, moet je dat als belegger in je belastingaangifte aangeven.
Theoretische bedragen
Dit houdt geen steek. De instructie van de fiscus werd nooit gecommuniceerd en is bovendien strijdig met de wet.
Tot nu werd steeds aangenomen dat beleggers daarbij altijd het bedrag moesten aangeven dat ze werkelijk hadden ontvangen. Stel dat een belegger 100 euro aan dividenden van een Zwitsers bedrijf ontvangt en dat dat bedrag wordt gestort op een buitenlandse bankrekening. Dan zou hij 65 euro moeten aangeven op zijn Belgische belastingaangifte, want hij heeft daar al een Zwitserse roerende voorheffing van 35 procent op moeten betalen. In principe kunnen beleggers een deel daarvan recupereren, want door het dubbelbelastingverdrag met Zwitsersland kan de roerende voorheffing naar 15 procent worden verlaagd. Maar de procedure om dat geld terug te vorderen is omslachtig en vaak duur - banken rekenen hier stevige kosten voor aan - waardoor veel beleggers het sop de kool niet waard vinden.
Maar een niet-gepubliceerde instructie aan de belastingdiensten stelt dat beleggers sowieso het bedrag hadden moeten aangeven dat ze hadden kunnen ontvangen, meldt het vakblad Fiscoloog. 'Ook al hebben beleggers geen beroep gedaan op de mogelijkheden van een dubbelbelastingverdrag. Volgens de instructie die in september werd gegeven, hadden ze het theoretische maximumbedrag moeten aangeven dat ze hadden kunnen ontvangen', geeft fiscaal advocaat Patrick Smet van Allen & Overy mee.
Buitenlandse brokers
Wegens die nieuwe visie, die terugwerkende kracht heeft, heeft een aantal belastingplichtigen van de belastingcontroleur te horen gekregen dat hun aangifte fout was, zegt Smet. 'Dat houdt natuurlijk geen steek. Allereerst omdat de nieuwe regeling nooit werd gecommuniceerd. Maar ook omdat ze inhoudelijk niet klopt: de instructie is strijdig met de wet, en bovendien worden op die manier de eigenaars van een buitenlandse rekening gediscrimineerd tegenover wie dividenden ontvangt op een binnenlandse rekening. Die discriminatie werd tien jaar geleden al veroordeeld door het Hof van Justitie.'
De regeling treft niet alleen vermogenden met een rekening in het buitenland, zegt Smet. 'Wie belegt bij een buitenlandse broker die geen Belgische vestiging heeft, zal zijn account ook als buitenlandse rekening moeten aangeven. En dus ook de dividenden die hij ontvangt op de buitenlandse aandelen', zegt Smet. ‘Hetzelfde geldt voor buitenlandse gemeenschappelijke beleggingsfondsen. Ook daarvan moet je de dividend- en interestinkomsten zelf aangeven.'
0 件のコメント:
コメントを投稿