Op de laatste zittingsdag van het Arco-proces mochten coöperanten het woord nemen. Een ex-medewerker van het ACW speelde 10.000 euro kwijt.
De man die 10.000 euro kwijtspeelde is Roger Lenaerts, die 41 jaar voor De Landsbond (de CM) werkte in het Huis van de Arbeid in Brussel waar ook het hoofdkantoor van de BAC-bank (opgegaan in Belfius) gevestigd was. ‘Het was de tijd nog van de loketverrichtingen, pc-bankieren bestond nog niet. Ik werd herhaaldelijk aangesproken en kreeg pamfletten over coöperatief sparen met voordelen.’
Lenaerts stapte in 1979 in Arco in en betrok later ook zijn vrouw en twee zonen. Alles samen voor 10.000 euro. ‘De bank had de mond vol van voordelig sparen zonder zorgen. Het woord risico werd nooit uitgesproken, laat staan aandelenrisico.’ Dat advocaten van Belfius het verlies van de coöperanten hadden weggezet als beperkte bedragen, stak hem. ‘Voor mij was dit een jaar nettoloon.’
Lenaerts is niet de enige. Daisy Gobel, een andere Arco-coöperant getuigde over hoe haar echtgenoot jarenlang voor het ACW heeft gewerkt en ‘dat het gewaardeerd werd’ als je je aansloot bij de financiële organisaties van Beweging.net. In 2008 hoorde ze via het nieuws over de bankencrisis.
‘Ik heb toen het geld dat in aandelen zat, zoals pensioensparen, in geld omgezet. Maar zelfs op dat moment waarschuwde de kantoorhouder me niet voor Arcopar. Dat bleef een veilige belegging. Daar ben ik nog altijd boos over.’
Wees eerlijk
Een coöperant uit Brugge, Christian Ollevier, schetste hoe hij in 1997 door de loketbediende en directeur warm gemaakt werd voor Arcopar. ‘We hebben een nieuw alternatief product voor het spaarboekje met dezelfde garantie, maar beter rendement’, herinnerde hij zich het gesprek nog. De BAC was goed ingeburgerd vanuit het Christelijk middenveld en werd absoluut niet geassocieerd met een het nemen van risico’s.
Toen zijn schoonvader in 2011 overleed, vroegen de erfgenamen om de aandelenrekening af te sluiten en het geld op de rekening van de toen 90-jarige weduwe te storten. Dat gebeurde niet. De Arcopar-rekening werd op haar naam gezet, de statuten lieten het toe, verklaarde de bank naderhand. ‘Wees eerlijk tegen de klant en vermeldt de valkuilen en risico’s’, riep de coöperant op.
Een voormalig kantoorhouder uit Wolvertem, Luc Baeyens, weerlegde de stelling van de advocaten van Belfius dat er een formele informatienota bestond die coöperanten kregen. ‘Nooit gezien, en collega’s van mij ook niet.’ Baeyens kreeg wel een lederen aktetas. Een beloning van de bank voor de goede commerciële verkopen van Arcopar-effecten. Aan de Arcopar-belegging verloor hij zelf 11.300 euro.
Kom je betogen?
De voormalige kantoordirecteur zei dat hij ooit les heeft gehad van voormalig Arco-topvrouw Francine Swiggers. ‘Ik ben haar nog eens tegengekomen op een begrafenis van een regionaal directeur. Ze vroeg me of ik kwam betogen. Ze wist dat ik bij een Arco-actiegroep zat.
Nog een andere coöperant schetste hoe hij en zijn gezin door een kantoorhouder werden aangezet om zo’n Arco-spaarrekening te nemen. De spaarpot van de kinderen met nieuwjaarsgeld en dergelijke, werd erop gestort. ‘We dachten dat dit een veilige rekening was. Wie zou nu het spaargeld van zijn kinderen alleen maar in aandelen beleggen?’ Toen hij tijdens de financiële crisis het geld wilde opnemen, zei Dexia hem dat ze niets meer konden doen.
Ook met het geld van Kathleen Vanden Wyngaerd is het niet goed gegaan. In 1994 ging ze in op het voorstel van de loketbediende om te opteren voor ‘een nieuwe spaarrekening die meer rente geeft en als enig nadeel heeft dat je maar gedurende zes maanden van het jaar eraan kunt.’ Ook voor de kinderen werd een rekening geopend met geld van de ouders.
Enkele coöperanten schetsten ook wat gebeurde tijdens de moeilijke jaren. ‘Ik sprak mijn kantoorhouder in juni 2010 aan, maar hij zei dat ik me geen zorgen moest maken. Er was geen enkel probleem. Arco belegde niet alleen in Dexia maar ook in andere zaken, zoals Elia. En er was ook een staatswaarborg. Het geld was verzekerd.’
Een coöperant wier man destijds in Arcopar was gestapt, zei dat toen ze na het overlijden van haar man in 2011 het Arcopar-geld wilde opnemen, de bankbediende haar aanraadde zeker verder te sparen. ‘Het brengt meer op.’ ‘Later was ik geschokt: men wist toen al hoe slecht Dexia en Arco ervoor stonden.’
Schikking?
Erik Bomans van Deminor, die de coöperanten bijstaat, schetste dan weer hoe Deminor al sinds 2012 zich verdiepte in de kwestie Arco en hoe het dossier groeide vanuit de basis. Volgens hem blijkt uit het dossier hoe spaargeld werd aangetrokken om het toenmalige Bacob in staat te stellen andere banken over te nemen en te groeien. ‘Spaargeld werd geruisloos groeikapitaal.’
Hij besloot dat het vertrouwen van de coöperanten werd geschonden, zowel door de bank, Arco als de overheid. ‘Men heeft vertrouwen verloren in het systeem. Alleen rechtbanken kunnen dit rechtzetten.’
Ab Flipse van Arcoclaim riep de overheid en Belfius op om na de zomer alsnog werk te maken van een schikking. Dan wordt ook een vonnis verwacht.
Read Again https://news.google.com/__i/rss/rd/articles/CBMiMWh0dHBzOi8vd3d3LnN0YW5kYWFyZC5iZS9jbnQvZG1mMjAyMTA2MzBfOTQwMzk5ODfSAQA?oc=5
0 件のコメント:
コメントを投稿