De gedachteBart Eeckhout
Bart Eeckhout is hoofdcommentator van De Morgen.
Het Financial Stability Report, waarin de Nationale Bank het Belgische bankwezen doorlicht, biedt interessante lectuur. En dan staat de interessantste boodschap nog tussen de lijnen. Daar lees je dat de banken wel degelijk ruimte hebben om aan de roep van spaarders tegemoet te komen om een hogere rente te geven op deposito’s.
De Belg is gemiddeld een ijverige spaarder en deze spaardeposito’s geven banken een stevige stabiliteit, schrijft de Nationale Bank. En: “De banken moeten deze stabiliteit ondersteunen door de vergoeding van deze deposito’s geleidelijk te verhogen, rekening houdend met de ontwikkeling van hun rente-inkomsten.” De Bank stelt het omzwachteld en met enig handengewring, maar eigenlijk geeft ze de kritische stemmen in samenleving en politiek gewoon gelijk: banken hebben ruimte om hun klanten beter te belonen voor hun trouw.
Econoom Paul De Grauwe klopt al langer op deze nagel. Door de hoge rente kunnen de banken zelf al die spaardeposito’s bij de Nationale Bank parkeren tegen een mooie vergoeding, maar van deze vergoeding komt bijna niets bij de spaarder zelf terecht. Zo creëerden de banken een aardige winstmachine voor zichzelf. Natuurlijk horen daar ook nuances bij. Banken moeten een reserve aanhouden voor probleemkredieten die kunnen opduiken en ze hebben veel leningen uitstaan tegen de vroegere, lage rente. Maar dan nog is er marge voor meer klantvriendelijkheid.
Dit laatste blijft de sector met opmerkelijke eensgezindheid betwisten en betwijfelen. Tegen het eind van het jaar zou de rente misschien naar 1 procent kunnen opgetrokken zijn, hoopt de topman van BNP Paribas, en dat is dan nog zowat de meest meegaande stem in het bankenkoor. De andere banken zwijgen als vermoord om de winstmachine toch maar zolang mogelijk te laten draaien.
Dat is een probleem. De traditioneel grote Belgische spaarlust is een hoeksteen van ’s lands financieel-economisch beleid. Het speelt een essentiële rol in de robuuste kredietwaardigheid van ons land, ondanks de vele budgettaire zorgen. Daar sol je beter niet mee. De hoge inflatie van het voorbije jaar heeft het spaargeld al een flinke klap gegeven. De gierigheid van de banken is een extra tik waar het pijn doet.
De negatieve impact kan groot zijn. Voor spaarders zelf, die noodgedwongen uitwijken naar andere opties, wat voor henzelf en voor de stabiliteit van de banken riskant kan zijn. Maar de hele samenleving voelt de gevolgen, wanneer burgers hun koopkracht zien wegsmelten door bedrijven die de inflatie aanvuren met extra winstmarges en door banken die spaargeld onvoldoende vergoeden. Voedingsgiganten of banken wegstemmen, dat gaat niet, maar mensen zitten wel te radicaliseren terwijl ze naar hun spaarboekje kijken.
Eigenlijk zou de concurrentie op de vrije markt dat moeten oplossen. Maar deze vrije concurrentie is blijkbaar buiten dienst. En dus is de druk op de regering groot om dan maar in te grijpen. Deze regering aarzelt en dat is begrijpelijk. Ze heeft de banken nog tot de zomer gegeven om beter te doen. Welaan, de zon schijnt, de avonden worden langer, de tijd dringt.
0 件のコメント:
コメントを投稿