De plannen van Groen om een vermogenswinstbelasting in te voeren, dreigen heel wat voeten in de aarde te hebben, waarschuwen fiscalisten. Tenminste als men mikt op een eerlijke fiscale aanpak.
De partij Groen pleit voor een vergaande vermogenswinstbelasting. In het plan van Groen wordt dat een forfaitaire vermogenswinstbelasting. Dat houdt in dat er belasting wordt geheven op een verondersteld ...
De partij Groen pleit voor een vergaande vermogenswinstbelasting. In het plan van Groen wordt dat een forfaitaire vermogenswinstbelasting. Dat houdt in dat er belasting wordt geheven op een verondersteld rendement dat iemand op zijn vermogen heeft gehaald. Het echte rendement kan hoger of lager zijn.
In de plannen van Groen worden vermogens vanaf 1 miljoen euro belast. Dat betekent dat de betere middenklasse er wellicht al onder valt. Groen brengt immers ook het eigen huis in rekening, de groepsverzekering en andere bestanddelen.
‘Het betekent dat men belasting zal moeten betalen op illiquide activa. Het huis waarin ik woon, genereert geen cash inkomen. Een schilderij doet dat ook niet’, zegt Anton Van Zantbeek, fiscaal advocaat bij Rivus. ‘Daardoor kan je in een situatie komen dat je een stukje van je bezittingen moet verkopen om de belasting te kunnen betalen.’
Fiscalist Michel Maus waarschuwt dat, als men een eerlijke vermogenswinstbelasting wil, dan ook alle vermogensbestanddelen in kaart moeten worden gebracht. Niet alleen de financiële bestanddelen – dat is tamelijk eenvoudig – maar ook kunst, antiek, paarden, oldtimers en de postzegelverzameling.
‘Je hebt een gedetailleerd vermogenskadaster nodig en dat is niet iets waarover een volgende regering snel zal kunnen beschikken. Het is eerder een droom. Maar door het zo breed op te zetten, maak je misschien een minder vergaande vermogenswinstbelasting politiek haalbaar’, zegt Axel Haelterman, fiscalist bij Freshfields en ook professor fiscaliteit.
Wat is een Tuymans waard?
Groen heeft zijn plannen al voorgesteld aan de studenten van Haelterman. Daaruit bleek dat Groen breed en ruim mikt. ‘De studenten hadden nogal wat vragen bij het vergaand karakter’, zegt Haelterman. Het plan veronderstelt niet alleen dat er een gedetailleerd vermogenskadaster komt, maar ook dat de bestanddelen van dat vermogen jaarlijks gewaardeerd worden.
Wie gaat dat doen? ‘Ofwel kan je met een aangifteplicht werken waarbij de belastingplichtige het zelf doet, ofwel moet er een administratie zijn die deze taak aankan. Maar weet een fiscaal controleur hoeveel een Luc Tuymans waard is’, zegt Maus. ‘Je riskeert heel wat geschillen te krijgen.’
Voor huizen bestaat er bovendien al een vermogensbelasting onder vorm van de onroerende voorheffing, gebaseerd op het kadastraal inkomen. ‘Dat kadastraal inkomen is al sinds 1975 niet herzien, waardoor het oneerlijk is. In Latem is het te laag, in Schaarbeek te hoog. De politiek slaagt er al niet in om dit om de tien jaar te herzien. Hoe gaan we dan nu jaarlijks de waarde van het huis bepalen’, vraagt Maus zich af.
Maus merkt op dat het rendement op de kleinere vermogens lager zal zijn. Ook al lijkt 1 miljoen euro een meer dan behoorlijk bedrag, het wil nog niet zeggen dat daar veel rendement op gehaald wordt. Als het huis waar men in woont niets opbrengt en ook de groepsverzekering geen cash genereert én het geld op het spaarboekje maar 0,11 procent oplevert, heeft de gefortuneerde belastingplichtige een probleem. ‘Dan praat je eigenlijk over een vermogensbelasting en niet over een vermogenswinstbelasting’, zegt Haelterman.
Groter fortuin, hoger rendement
Voor de grotere vermogens ligt het verhaal anders. Die zijn de jongste jaren steeds meer in private equity gaan beleggen en halen op die investeringen rendementen op hun kapitaal van 15 procent en meer. Haelterman vermoedt dat belastingplichtigen meer risico’s gaan nemen om een hoger rendement te halen, een rendement dat minstens de forfaitaire belasting dekt. Het systeem van de forfaitaire vermogenswinstbelasting bestaat in Nederland. Daar is nu een debat bezig of het tarief niet omlaag moet in een context van lagere rendementen.
Zowel Van Zantbeek, Maus als Haelterman merkt op dat in het Nederlandse systeem bovendien allerlei dubbele belastingen uitgesloten zijn. Meteen is de vraag wat Groen wil doen met bijvoorbeeld de roerende voorheffing die nu al 30 procent bedraagt en cashopbrengsten uit kapitaal afroomt. Voor Van Zantbeek moeten dan ook kleinere belastingen zoals de beurstaks op de schop. En wat gebeurt er met de belasting op het huis? De onroerende voorheffing (KI) komt in de kas van de regio’s terecht. De belasting waar Groen aan denkt, is voor de federale schatkist. ‘Zo’n dubbele belasting kan niet volgens de bijzondere financieringswet’, zegt Maus.
Kiezen voor eenvoud?
Maus gelooft meer in het model van de Vlaamse socialisten die de werkelijke huurinkomsten willen belasten én een meerwaardebelasting invoeren. Dat laatste houdt volgens hem in dat ook minwaarden fiscaal aftrekbaar zijn. Aftrekbaar, maar niet meeneembaar, zegt Maus. Een belastingplichtige die een verliespositie liquideert, heeft er dan belang bij in datzelfde jaar een winstpositie te liquideren. ‘Met die twee maatregelen genereer je inkomsten zonder dat het hele systeem herdacht moet worden.’
Het is echter allerminst zeker dat ook verliezen aftrekbaar zouden worden. ‘Maar dan nek je de beurs’, zegt Van Zantbeek.
Naast Groen en Open VLD hebben ook al andere politieke partijen ideeën gelanceerd. Open VLD denkt meer aan een vlaktaks. Johan Van Overtveldt (N-VA en gewezen minister van Financiën) pleit voor een verlaging van de roerende voorheffing. Hoe dan ook is een goede belasting in principe een belasting die eenvoudig te bepalen en te innen is.
Olifant in de kamer
De overheid heeft vandaag wel al veel beter zicht op verschillende bestanddelen van het vermogen van de Belgen. Zo is er de internationale gegevensuitwisseling die op gang is gekomen. Daardoor weet de Belgische fiscus wat er op de Luxemburgse bankrekening staat die een Belg daar aanhoudt. Ironisch genoeg weet de Belgische fiscus echter niet wat er op je Belgische bankrekening staat.
Denken dat Luxemburg nu transparant is, lijkt dan weer naïef. Welke aansporing is er voor de Luxemburgse overheid om te melden wie wat in bepaalde structuren heeft ondergebracht? De hele discussie over de vermogenswinstbelasting gaat ten slotte voorbij aan de groter wordende olifant in de kamer. Steeds meer hogere inkomens werken via managementvennootschappen en vermijden zo hoge sociale zekerheidsbijdragen die nooit kunnen gecompenseerd worden door een forfaitaire vermogenswinstbelasting.
0 件のコメント:
コメントを投稿