Energieregulator Creg raadt de federale overheid aan om voor een tweede windmolenpark in zee, de zogenaamde Prinses Elisabethzone, de vaste subsidies achterwege te laten. In de plaats zou de regering moeten opteren voor een variabele prijspremie, waarbij premies worden uitbetaald als de prijzen laag liggen én de elektriciteitsbedrijven de overheid betalen als de prijzen hoog liggen.
Federaal minister van Energie Tine Van der Straeten (Groen) is het idee wel genegen. “Wind op zee is nu zo goedkoop dat het binnenkort zelfs geld kan opleveren voor de samenleving”, klinkt het. Volgens de Creg is variabele ondersteuning op zich niet nieuw voor de Belgische offshore parken. De parken gebouwd na 2016 (Rentel, Norther, Mermaid, Seastar en Northwester 2) ontvangen reeds een variabele ondersteuning op basis van het LCOE-systeem.
In haar studie stelt de Creg een “2-sided contract for difference systeem” voor. Als de elektriciteitsprijzen onder een bepaalde drempelwaarde zakken, krijgen de windparken subsidies. Als de prijzen de bovengrens echter overstijgen, moeten de windmolenparken afdragen aan de overheid.
Om ernstige biedingen te bevorderen, beveelt de Creg aan om enkel bedrijven in aanmerking te nemen die de nodige ervaring kunnen voorleggen (minstens 300 MW aan offshore windenergie gerealiseerd hebben) en het opleggen van een waarborgsom van 70 miljoen euro. Het bedrijf dat de laagste drempelwaarden naar voren schuift, zou de concessie moeten krijgen.
“Het is evident dat de spectaculaire kostendaling van wind op zee de afgelopen jaren zich ook doorzet in het ondersteuningsmechanisme waarover de federale regering later beslist”, reageert minister Van der Straeten. “Hernieuwbare energie is de goedkoopste vorm van energie, terwijl alle andere duurder worden. Nieuwe windmolenparken worden een mogelijke bron van inkomsten en beschermen ons tegen stijgende energieprijzen.”
0 件のコメント:
コメントを投稿