Vergeet hun afkeer van de sossen. Bart De Wever en zijn N-VA hebben een nieuwe vijand: alles wat groen is. Dat is al wekenlang te merken op sociale media en werd woensdagavond nog eens duidelijk in het debat tussen De Wever en Ecolo-voorzitter Jean-Marc Nollet. Waarom verengen N-VA en Ecolo-Groen de verkiezingen tot een onderlinge strijd? En wie wordt daar beter van?
“Ik stap niet in een regering met Ecolo. In geen duizend jaar. Hun model is niet het mijne. Laat ons straks geen 500 dagen verliezen met onderhandelen. Ik hoop dat de uitslag op 26 mei van die aard is, dat ik u niet moet komen lastigvallen.” Duidelijker kon Bart De Wever woensdagavond in een debat met Jean-Marc Nollet niet zijn: geel en groen zijn niet te verzoenen.
Dat N-VA vooral de groenen viseert, is niet nieuw. Maar zelden werd de afkeer zo duidelijk uitgesproken als woensdagavond. “Nochtans waren de sossen vroeger de natuurlijke vijand van N-VA”, zegt politicoloog Dave Sinardet (VUB). “Bij het aantreden van de regering-Michel werden vooral de PS en SP.A geviseerd en veel minder Groen.” De switch kwam er pas na de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober, toen Groen en N-VA in Antwerpen geen coalitie wilden vormen. “Pas na die mislukking is de communicatie veranderd: SP.A werd een bondgenoot, Groen de vijand.”
Sociale media
De voorbije weken liet de partij op sociale media alvast geen kans onbenut om Kristof Calvo en co. aan te vallen. Soms met rechtstreekse tweets, vaak ook subtieler. Zo plaatste de partij onlangs Nederlandstalige ondertitels op een oude Oost-Europese viral om zo de draak te steken met het groene plan om salariswagens af te nemen. Het filmpje – zonder N-VA-logo, maar wel gemaakt door de partij – werd gretig geliket, becommentarieerd en gedeeld.
Woensdagavond, tijdens het debat voor De Tijd, deed De Wever daar nog een schepje bovenop. Hij noemde Nollet – en ook Calvo, die op de eerste rij zat – “erger dan de PS”. Wie er nog aan twijfelt: de verkiezingen worden straks een strijd tussen N-VA en Ecolo-Groen, straks misschien de grootste politieke familie van het land. “Hier zit niet noodzakelijk een grote ideologische strategie achter”, zegt politicoloog Nicolas Bouteca (UGent). “Dit is een ouderwetse campagne als een boksmatch: twee partijen in de schijnwerpers, al de rest erbuiten.”
Alleen maar winnaars
De polarisering doet beide partijen in ieder geval geen kwaad. N-VA weegt sowieso op élk debat, en “Groen wordt ongewild voorgesteld als hét alternatief”, zegt Dave Sinardet. Al schuilt net daarin ook het gevaar: door de verkiezingen te verengen als een strijd tussen die twee blokken, dreigt De Wever immers om een aantal linkse kiezers in Vlaanderen in de armen te drijven van Groen. “En net die kan hij nodig hebben als hij straks zijn Bourgondische coalitie ook in Vlaanderen – of wie weet zelfs federaal – wil verderzetten”, waarschuwt Dave Sinardet.
U leest het goed: PS en N-VA samen in een federale regering. Is dat echt een optie? “Het is niet de eerste keuze van De Wever, maar zeg nooit ‘nooit’. Als de Bourgondische logica doorgetrokken wordt – eerst Antwerpen, dan Vlaanderen – is dat niet eens zo gek”, zegt Dave Sinardet. “Vergeet niet dat we straks voor het eerst sinds lang naar een periode van vijf jaar zonder verkiezingen gaan. Dat maakt het mogelijk om keuzes te maken zonder dat je er meteen voor afgerekend wordt, zoals nu wel het geval was.” Nicolas Bouteca acht zoiets veel minder realistisch. “Sociaal-economisch is het water tussen N-VA en PS veel te diep. Er moet bespaard worden, met de PS lukt dat wellicht nooit als zelfs een centrumrechtse regering een gat van 8,5 miljard achterlaat. Over een staatshervorming of confederalisme praten al helemaal niet.”
Wat het ook wordt, N-VA en Groen zuigen momenteel alle aandacht naar zich toe in de aanloop naar de verkiezingen. “De andere partijen komen veel minder aan bod”, besluit Nicolas Bouteca. “En dat is waar het momenteel écht om gaat: niet de mogelijke coalities, wel kiezers bereiken en afsnoepen van anderen.”
0 件のコメント:
コメントを投稿