Het fiasco van de kilometerheffing van minister Ben Weyts legt verschillende kwetsbaarheden van de N-VA-campagne bloot.
De N-VA trekt haar handen volledig af van de slimme kilometerheffing. Zo hoopt de partij zich zonder kleerscheuren te bevrijden uit de benarde positie waarin de maatregel haar dagenlang had ...
De N-VA trekt haar handen volledig af van de slimme kilometerheffing. Zo hoopt de partij zich zonder kleerscheuren te bevrijden uit de benarde positie waarin de maatregel haar dagenlang had gebracht. De geloofwaardigheid van de Vlaamse regering van minister-president Geert Bourgeois (N-VA) inzake klimaat krijgt op die manier opnieuw een forse knauw. Eerder belandde de uitvoering van de betonstop op de lange baan.
Het rekeningrijden trof de N-VA op het allerslechtste moment. Zeker nu de verkiezingscampagne op kruissnelheid komt, lijden de partijen aan fiscale fobie. Dat geldt des te meer op rechts. Ook Open VLD is allergisch voor alles wat naar bijkomende belastingen ruikt, maar de N-VA leverde met Vlaams minister van Mobiliteit Ben Weyts wel het gezicht van het concept.
1. Goudhaantje onder vuur
Weyts is een van de goudhaantjes van de N-VA. Met zijn zichtbare bevoegdheid, gecombineerd met het geliefde dierenwelzijn, groeide hij de laatste vijf jaar uit tot een van de populairste N-VA’ers. Dat imago is de partij goud waard in de aanloop naar 26 mei. In het belangrijke Vlaams-Brabant moet hij het onder meer opnemen tegen Gwendolyn Rutten (Open VLD) en Bruno Tobback (SP.A).
Weyts was als de dood voor het lot van Annemie Turtelboom (Open VLD), wiens Turteltaks op elektriciteit een synoniem werd voor haar hele beleid. Het leidde zelfs tot haar vroegtijdige vertrek uit de politiek. Zo’n ‘Benbelasting’, zoals politicoloog Carl Devos (UGent) het noemde, was een rampscenario voor een partij die ten strijde trekt tegen het hoge overheidsbeslag en het fiscale thema al jaren probeert te claimen. Het mantra dat de Vlaming zich met links aan de macht blauw zou betalen aan groene belastingen, zou plots een stuk holler klinken.
2. Vlaams Belang ligt op de loer
Het hoofd van Weyts associëren met ‘pestbelastingen’ is precies wat Vlaams Belang had gedaan. Op stopkilometerheffing.be zegt het al een kleine 30.000 handtekeningen te hebben verzameld. Weyts verwees gisteravond op televisie expliciet naar ‘extreme scenario’s’ over de heffing die volgens hem naar voren werden geschoven. Eind vorige week deelde Vlaams Belang stickers uit bij de A12-snelweg met daarop het gezicht van Weyts op een verbodsbord geplaatst.
Hoe efficiënt de druk op de N-VA vanuit uiterst rechtse hoek kan zijn, bewees de crisis rond het VN-Migratiepact eind vorig jaar. Het was vooral toen Vlaams Belang – dat bij de gemeenteraadsverkiezingen heel wat stemmen op de N-VA had heroverd – volop tegen de tekst campagne voerde, dat de N-VA een goedkeuring nooit meer uitgelegd kreeg.
3. Nieuwkomers spelen op
Extra pijnlijk voor Weyts, een trouwe partijsoldaat die er al sinds de oprichting van de N-VA bij is, is dat hij werd ondergraven door personen die op 26 mei op N-VA-lijsten prijken. ‘Wie voor mij stemt, stemt tegen rekeningrijden’, zei de onafhankelijke West-Vlaamse lijstduwer Jean-Marie Dedecker maandag in Terzake. ‘Wie voor Ben Weyts stemt, stemt waarschijnlijk voor rekeningrijden.’
Michael Freilich, een andere nieuwkomer, bestreed al eerder het verbod op onverdoofd slachten dat Weyts heeft ingevoerd. Freilich ging ook al in tegen voorstellen van Zuhal Demir en gaat een stuk verder dan het partijstandpunt over het Israëlisch-Palestijnse conflict. Het is de keerzijde van de komst van vers bloed van buitenaf, die ook al bij de lijstvorming tot spanningen leidde. De Wever wilde ‘iedereen naar het front’ voor 26 mei, maar hoe breder het veld dat de falanx wil bestrijken, hoe meer verspreid de slagorde onvermijdelijk wordt.
4. Strategische spreidstand
Dat uit zich ook in de strategische positie waarin de N-VA in de campagne zit. Bij de vorige verkiezingen werd er een duidelijke lijn getrokken: in 2010 primeerde het communautaire, terwijl de partij in 2014 de voorkeur gaf aan sociaaleconomische hervormingen. Nu probeert het beide te combineren, om zo veel mogelijk kiezers aan te kunnen spreken.
Na de PS en de ‘vierkoppige draak’ in Antwerpen, fungeren nu vooral de groenen als vijand. De N-VA kan zich met haar ecorealisme goed afzetten tegen Groen en andere ecologisten. Ook in het onderwijsdebat bekleedt de N-VA een onderscheidende positie. Maar thema’s als veiligheid, identiteit en migratie, waarmee de N-VA doorgaans veel stemmen wint, zijn voorlopig veel minder aanwezig in het debat.
0 件のコメント:
コメントを投稿