In een nieuwe peiling is de opmars van Les Engagés in Franstalig België opvallend, tot grote vreugde van zusterpartij CD&V. De N-VA stelt haar eerste Franstalige boegbeeld voor, al wordt hij meteen geweerd uit de studio's van de Franstalige media. En de maatregel om korte straffen uit te voeren, ingevoerd door zijn voorganger Vincent Van Quickenborne (Open VLD), bezorgt de nieuwe minister van Justitie, Paul Van Tigchelt, kopbrekens.
1. De verrijzenis van Les Engagés
Er was vrijdag opnieuw een peiling van de collega's van Het Laatste Nieuws en VTM Nieuws, met vooral een verrassing voor Les Engagés, de oude christendemocraten in Franstalig België. Die partij kruipt uit een diep dal en herrijst als een feniks, met een resultaat van bijna 17 procent in Wallonië. In een interview in De Tijd noemt voorzitter Maxime Prévot zijn partij "de woordvoerder van het gezond boerenverstand." En dat slaat aan blijkbaar. Prévot pleit voor een centrumpolitiek, want Vivaldi heeft bewezen "dat links aan rechts koppelen geen centrumpolitiek oplevert, maar verlamming". "Er gaat zoveel energie naar het verhinderen dat de andere scoort, dat er niets gebeurt", klinkt het.
De politieke families krijgen meer en meer belang, zeker wanneer de partijen aan de extreme einden van het politieke spectrum het goed doen. Les Engagés gaat samenwerken met de verwanten van CD&V. Samen halen de twee in de peilingen al evenveel zetels als de liberalen, aldus de berekeningen van de Franstalige politicoloog Pascal Delwit. En ondanks de meningsverschillen -de CD&V wil de gezondheidszorg verder regionaliseren, Les Engagès denken dat een herfederalisering een betere oplossing is- willen de twee partijen nauw samenwerken. Voorzitter van Les Engagés Maxime Prévot sluit zelfs een samenwerking met de N-VA niet uit. "Ik heb het gevoel dat ook mijn collega-voorzitters inzien dat een regering met de N-VA onvermijdelijk kan worden, door de afbrokkeling van de traditionele partijen en de explosie van de extremen." Prévot voegt eraan toe dat hij "de PS en Ecolo nog altijd over de N-VA hoort praten met de wasknijper op de neus, maar ik hoor hen niet meer 'jamais' zeggen."
2. Het cordon médiatique in Franstalig België
Diezelfde N-VA maakt intussen zijn belofte waar om met lijsten in Franstalig België op te komen. De N-VA stelde haar eerste boegbeeld voor, Drieu Godefridi, een rechtsconservatief polemist, die ooit Trump verheerlijkte en die gerust een klimaatontkenner kan worden genoemd.
Hij zei dat Franstalige Belgen alleen de keuze hebben tussen de partijen van de Vivaldiregering of een communistische partij als de PVDA. En daar wil hij verandering in brengen door het programma van de N-VA, confederalisme inbegrepen, aan de Franstalige man te brengen in Franstalig België. Alleen botst de nieuwe lijsttrekker van de N-VA op de strikte interpretatie van het cordon médiatique in Franstalig België. Zijn parcours en gedachtegoed worden als te radicaal beschouwd om rechtstreeks toegang te krijgen tot de Franstalige pers, zeker bij radio en tv blijven de studio's gesloten.
Het is uitzonderlijk dat partijen lijsten indienen aan de andere kant van de taalgrens. Er is geen wet die dat verbiedt, maar weinigen doen het omdat er nauwelijks kiezers te winnen zijn. Vlaams Belang diende in 2019 lijsten in Franstalig België in. Het leverde de partij 18.000 stemmen op, en een kleine 60.000 euro partijfinanciering. Maar daar was wellicht een financiële reden voor. In 2019 had Vlaams Belang alle oorlogskassen leeggemaakt voor de campagne die vooral via Facebook verliep. "We deden dat met een bang hartje", zegt voorzitter Tom Van Grieken daarover in het boek van Bart Maddens 'De kolonisten van de Wetstraat'. "Was de gok verkeerd uitgedraaid, dat was het over and out geweest voor Vlaams Belang." En dan is elke euro, van wie dan ook, welkom. Nu maakt het 'grote' Vlaams Belang in Franstalig België plaats voor de geestesgenoten van Chez Nous, die trouwens ook het gebruik van de sociale media van Vlaams Belang kopiëren.
3. Het brokkenparcours van de minister van Justitie
De minister die zijn mouwen opstroopt om alle problemen aan te pakken en tussendoor nog wat marathons te lopen, heeft geen goede week achter de rug. In de eerste plaats suggereert hij dat er, ook voor de jongeren van 16 en 17, sancties gezocht moeten worden wanneer ze niet zouden komen opdagen bij de verkiezingen van 9 juni. Er zijn namelijk geldboetes voorzien voor volwassen spijbelaars bij de verkiezingen. Maar jongeren worden op een andere manier behandeld in het strafrecht, en dat moet nog worden uitgewerkt. Zo geef je de illusie dat jonge spijbelaars op 9 juni een sanctie wacht, terwijl volwassenen al jaren niet meer vervolgd worden. Laten we zeggen dat de minister weinig empathie betoonde voor de jongeren.
Bovendien toonde de minister ook weinig empathie ten opzichte van de gefolterde gevangene in Antwerpen. Op de vraag in 'De tafel van Gert' of hij daar geen ontslag voor moest nemen, antwoordde de minister met een misplaatst grapje: "Ik ga seffens naar de koning". Vervolgens richtte de minister zijn pijlen op de vakbonden omdat ze volgens hem de 'minimale dienstverlening' bij stakingen te minimalistisch hadden ingevuld. Bovendien blijft de minister verdedigen dat de korte straffen worden uitgevoerd, een maatregel die zijn voorganger Vincent Van Quickenborne heeft ingevoerd.
Dat blijft een omstreden maatregel. In De Zevende Dag zei N-VA-parlementslid Sophie De Wit dat zo'n beleid om de korte straffen uit te voeren, te verdedigen is, op voorwaarde dat de overheid zich daarop voorbereidt. En dat heeft deze regering niet gedaan, zegt De Wit: detentiehuizen worden niet benut, en de bouw van centra voor geïnterneerden laat op zich wachten.
In 'De Afspraak op Vrijdag' was strafpleiter Walter Damen nog duidelijker: “Die korte gevangenisstraffen uitvoeren is knettergek als je er geen plaats voor hebt". En in "Dag Allemaal" voegde Damen er nog aan toe: "Ik stel dan ook voor dat Vincent Van Quickenborne nog eens ontslag neemt."
Waarvan akte.
0 件のコメント:
コメントを投稿