✦StandpuntBart Eeckhout
Bart Eeckhout is hoofdredacteur van De Morgen.
Het zeer acute tekort aan leerkrachten doet de indruk wekken dat de hemel plotsklaps uit de lucht is komen vallen, pardoes op het onderwijsveld. Dat beeld klopt niet. Het lerarentekort is een reëel en ernstig probleem dat we al jaren met ons meeslepen. Het wordt de komende tijd ook niet beter. In zekere mate is het lerarentekort een demografisch probleem: meer oudere leerkrachten stromen de klas uit terwijl tegelijk meer kinderen de schoolpoort binnenkomen. In het onderwijs ontmoeten de vergrijzing en de vergroening van de samenleving elkaar.
Dat betekent dat dat probleem perfect voorspelbaar was. Het ís dan ook meermaals voorspeld. Helaas zijn politiek en sociale partners (scholenkoepels, vakbonden) er ook op dit punt niet in geslaagd tijdig tot een vertrouwenwekkend en toekomstgericht plan te komen om de baan van leerkrachten robuuster en aantrekkelijker te maken. En dus moeten we nu ook in deze crisis proberen te redden wat nog te redden valt: oude krachten worden uit pensioen gehaald, uren worden geschrapt of samengevoegd.
Wat vaak terugkomt in gesprekken over het lerarentekort, is het verlies aan status. Naar de leerkracht wordt niet meer opgekeken. Niet in de klas, niet buiten de klas. Terugkeren naar de tijd van toen is evenwel geen optie. Al kan het geen kwaad dat overheid en scholen aan scholieren en hun met klachten en beroepsprocedures zwaaiende ouders nog eens duidelijk maken dat in de klas de leerkracht de baas is en mag zijn.
Belangrijker is evenwel dat een baan in het onderwijs weer aantrekkelijk wordt. Een baan die je niet enkel vanuit een roeping wil doen, maar ook omdat je hoopt dat je ermee vooruit komt in het leven. De onderwijsarbeidsmarkt heeft een zeer specifiek probleem: te veel jong talent loopt te snel gefrustreerd weer weg. Dat is niet zo gek als je weet dat starters vaak jarenlang moeten scharrelen om een volwaardig lesrooster bijeen te plukken op verschillende scholen in een onzeker statuut. De barrière tussen de vastbenoemde insiders en de jonge outsiders blijft te groot.
Dus ja, hoe paradoxaal het ook klinkt, de opheffing van de vaste benoeming kan een deel van de oplossing zijn. Maar dan wel als deel van een eigentijds en aantrekkelijk statuut. Geef scholen de kans om zich te presenteren als een moderne werkgever, zonder al te veel administratieve drempels, extra opgelegde taaklast, en met permanente en collegiale feedback als fundament voor loon naar werken.
En ook: hervorm toch nog maar eens de leerkrachtenopleiding. De lat mag omhoog, dat zeker. Maar ook belangrijk is dat kandidaat-leerkrachten voldoende snel in de realiteit tussen de klasmuren ondergedompeld worden. Zodat ze niet gedesillusioneerd weglopen nadat ze de confrontatie zijn moeten aangaan met een klas vol rumoerige tieners.
0 件のコメント:
コメントを投稿